Daimler-verslaving: mijn vierde, Regency rood met magnolia leer [pagina 3]
De koop van de 1992 Daimler 4,0 liter in Regency rood en de rit naar huis; zijn geschiedenis
De bijna gepensioneerde eigenaar van een taxibedrijf kocht deze wagen anderhalf jaar geleden. Hij was van plan om hem als privéwagen op de weg te krijgen. Hij slaagde daar niet in, de wagen stond maar in de garage van het taxibedrijf en hij kon het eigenlijk niet aanzien dat ding daar maar te zien staan. Nou ja, dat is in ieder geval wat zijn zoon mij heeft verteld, de gast die mij de wagen verkocht. Ik was onder de indruk van de fantastische kleurcombinatie van Regency rode lak met magnolia lederen bekleding (een soort lichtgeel) met daarbij kersenrode biezen. Beide laatste zaken zijn op een normaliter al extreem compleet uitgeruste Daimler (dat is een van de dingen die hem van een Jaguar onderscheidt) nota bene een meerprijsoptie. De wagen zag er geweldig uit en zat uitstekend in de lak, er was vrijwel geen roest en het interieur is, hoewel smerig, in zeer goede conditie. Op deze manier imponeerden het magnolia met rode piping en het goede wortelnotenhout echt.
Er waren echter wel enige problemen … of noem het beperkingen. De wagen komt uit België maar is nog niet geïmporteerd in Nederland en heeft dus geen kenteken en geen geldige APK. De verkoper vertelde me dat een APK keurmeester (RDW zelfs) oordeelde dat alleen enkele rubbers bij de linkerachterwielophanging zouden moeten worden vervangen. Verder ontbrak de achterbumper omdat de eigenaar deze ter reparatie had weggebracht naar een schadeherstelbedrijf om de hoek. Ik zou de bumper kunnen ophalen, zei hij. Dat was niet het laatste punt dat wat gecompliceerder lag dan hij me deed voorkomen …
Dus ik was onder de indruk en hij was goedkoop, dus ik kocht hem. De rechtvaardiging om hem te kopen? Laat me even denken. Dat zou kunnen zijn dat ik de Insignia wil restaureren en tijdens die klus heb ik een andere als dagelijks vervoer nodig. Deze regency rode Daimler zou dat kunnen zijn. En verder: als ik in staat zou zijn om hem in een heel goede staat te brengen, zou ik hem kunnen verkopen voor veel meer dan ik ervoor betaald heb (hoewel ik moet toegeven dat ik in mijn hele leven nog maar één auto verkocht heb).
Ik vond een manier om de Regency naar huis te rijden (ik heb niet de gewoonte om namen aan mijn auto's te geven, ze hebben niet eens een geslacht, ik noem ze gewoon bij hun kleur). Voor zover de tijd het toelaat, onderzoek ik de wagen om te zien wat zijn goede en slechte punten zijn en poog ik de mankementen op te lossen. Dan kan ik hem bij de RDW importeren in Nederland, heb ik een APK nodig, een kentekenplaat, verzekering enzovoort. Feitelijk kost deze wagen totaal niks zolang hij zoals nu bij geen enkele overheid bekend is.
Geschiedenis van de wagen
De wagen (ik gebruik net als de Vlamingen eerder 'wagen' dan 'auto', maar eigenlijk alleen voor limousines) kwam met een hele stapel papieren, waaronder het volledig ingevulde en gestempelde onderhoudsboek en de handleidingen. Ik kan daardoor de geschiedenis bijna volledig reconstrueren. Het is een Belgische wagen, op kenteken gezet op 15 mei 1992. De cijfers van de VIN oftewel chassisnummer zijn 663 020. Het is duidelijk een wagen van modeljaar 1992 en het label vermeldt DG, wat betekent dat hij is geproduceerd in april 1992. De eerste eigenaar woont in de buurt van Mechelen. Ik was in staat hem te achterhalen en heb met hem gesproken, het is een vriendelijke 82 jaar oude man. Hij liet de wagen tweemaal per jaar (!) door een officieel Jaguarvertegenwoordiger onderhouden van 1992 tot 2004. Tussen 2004 en 2008 zijn deze beurten niet in het onderhoudsboek vermeld, hoewel er wel een kilometercertificaat oftewel autopas bij de wagen zit, dat laat zien dat er sindsdien ongeveer 2000 kilometer per jaar mee werd gereden. De wagen werd immer geparkeerd in een verwarmde garage en de echtgenote van de eigenaar hield het interieur schoon (!).
Volgende pagina: de goede punten
Overzicht: inleiding tot mijn vierde Daimler
Pagina gepubliceerd op xj40.com januari 2014, vertaald en gepubliceerd op mijn website maart 2016
Met vriendelijke groeten,
Rens Swart