Daimler-verslaving: mijn vierde, Regency rood met magnolia leer [pagina 4]
De goede punten
Dus: het eerste goede punt van de wagen is dat zijn volledige geschiedenis tot 2008 bekend is, dat alle papieren erbij zijn en dat het me zelfs gelukt is om de eerste eigenaren in België op te sporen en met hen te praten!
De eerste eigenaar beschrijft zijn wagen nog steeds als verbijsterend en hoewel hij de laatste jaren werd verwaarloosd, zien de regency rode lak en de magnolia bekleding er inderdaad geweldig uit. De lak is zeer goed, hoewel er her en der wat kleinere krassen zijn. Er is hoegenaamd geen roest. De beruchte voorkant van de kokerbalken, het achterste deel van de wielbogen dus, zijn tamelijk goed, althans vergeleken met mijn Insignia uit 1993. Alleen het rechter kokerbalkeinde vertoont wat roest.
De Daimler sierstrip (Engels: coachline) ontbreekt op de gehele rechterkant van de wagen – hiermee bedoel ik niet de verchroomde sierstrip die typerend is voor Daimler, maar de geverfde of feitelijk geplakte enkele lijn. Dit bracht mij ertoe het lakwerk nauwkeurige te inspecteren en inderdaad: de gehele rechterkant van de auto is overgespoten, maar dit is wel heel erg netjes gedaan. Ik vond slechts tekenen van de afplaktape in de holtes naast de motorkap en de kofferklep. De eerste eigenaar bevestigde dat de wagen aan de rechterzijkant betrokken is geweest bij een botsing, een van de redenen waarom hij de wagen in 2008 verkocht, na deze zestien jaar in bezit gehad te hebben en er 166.500 km mee te hebben gereden.
De voor Daimler typische verchroomde sierstrips op de flanken zijn aanwezig, hoewel van de strip op het rechterachterportier de voorste 5 cm ontbreekt. Dit is elegant opgelost door een plakstrip op de koets te plakken, je ziet het in eerste instantie niet. Wat wel vreemd is, is dat in de kofferbak een zelfde verchroomde sierstrip ligt met precies dezelfde 5 cm afgebroken! Normaalgesproken breekt dit af nadat de strip is losgekomen en blijft stuiken bij het openen van het portier.
Het schuifdak is roestvrij, maar aan de donkerder tint van de lak te zien is deze wel vernieuwd en overgespoten. (Ik kon niet tussen de twee plaatjes kiezen, lichtomstandigheden maken nogal verschil bij het inspecteren van een auto …)
Het fineer is prachtig en in zeer goede staat. Ik zie geen enkel spoor van vochtschade. Een klein stukje van de bovenrand van het fineer van het handschoenenkastje ontbreekt echter. Het rechterachterportier heeft fineer dat, hoewel het in uitstekende staat is, een ander patroon te zien geeft dan de andere drie portieren. (Zoals je zult weten, worden acht 'bookmatched' oftewel gespiegeld gevoegde stroken fineer uit dezelfde stam gebruikt om de vier deurpanelen te maken.) Het originele paneel zal ongetwijfeld gesneuveld zijn bij de aanrijding die ook de reden was voor het overspuiten.
Het magnolia leer is fantastisch, zeker met de kersenrode (cherry red) piping (het Nederlandse woord voor piping is boording). Hoewel er wat werkplaatssmeer zit op sommige plekken (als gevolg van het naar binnen en buiten de werkplaats rijden als het taxibedrijf ruimte nodig had), is het vrijwel onbeschadigd.
Echt geweldig zijn de tapijten of matten. Achterin zien we de originele lambswollen overmatten, daaronder het smetteloze vaste tapijt en daaronder weer de droge isolatielaag. Op de vloer van de bestuurder ligt een lelijke grijze mat (te oordelen aan de gaten om hem vast te zetten uit een 1993-model), daaronder ligt een zowat smetteloze originele mat, daaronder de vaste vloerbedekking en daaronder de dikke schuimrubberen isolatiemat, die volledig droog is.
Zelfs na twee dagen van hevige regen bleef het volledige interieur van de wagen droog … Dat is niet te geloven, ik heb nog nooit een wagen gehad die droog bleef … maar het is echt zo. Dit betekent ook dat de originele geur van de wagen er nog in hangt, wat het ook moge zijn. In ieder geval een stuk aangenamer dan de geur van een natte auto, dat kan ik je verzekeren …
Lees verder!
Volgende pagina: opmerkingen, goed noch slecht
Overzicht: inleiding tot mijn vierde Daimler
Pagina gepubliceerd op xj40.com januari 2014, vertaald en gepubliceerd op mijn website maart 2016
Met vriendelijke groeten,
Rens Swart