Daimler-verslaving: mijn vierde, Regency rood met magnolia leer [pagina 2]
Ik heb hier zoveel interessante en onmisbare commentaren gelezen [dat wil zeggen: op het forum waar deze tekst het eerst werd gepubliceerd], dat ik het gevoel heb dat het nu mijn beurt is om jullie mijn recent verworven Daimler te laten zien. Dus hier is-ie. Ik moet toegeven dat het mijn vierde Daimler is. Het is een lang en geïllustreerd verhaal, dus neem de tijd en geniet ervan. Elk commentaar is welkom! Ik weet dat verschillende van de problemen die ik hieronder beschrijf elders op dit forum worden bediscussieerd, maar ik wilde dit niet mengen met het onderstaande verhaal, dat slechts beschrijft in welke toestand ik de wagen aantrof. Ik heb hem niet eens gewassen! Maar laat ik beginnen met een inleiding over mijn andere Daimlers.
Een korte geschiedenis …
Ik ben altijd een groot liefhebber van de Rover SD1 geweest, de 3500 Vanden Plas natuurlijk. Ik heb mijn eerste nog steeds, uit 1987, maar hij is helaas niet rijdbaar meer. Toen ik met deze Rover 240.000 km had gereden, werd het wat lastig om hem goed rijdend te houden. Hij heeft nu 383.000 km op de klok en een lekke koppakking en nog wat andere problemen die ik nu vergeten ben. Ik kan hem gewoon niet wegdoen (weggooien, want daar zal het wel op neerkomen).
Terwijl de Rover SD1 nog steeds reed, besloot ik dat ik ging uitkijken naar uitbreiding van de stal: een Jaguar. Een XJ40, want dat is naar mijn smaak het mooiste model, zowel van buiten als van binnen. Een Daimler, want dat is de meest luxueuze en de mooist afgewerkte, voor hetzelfde geld als een standaard XJ6 of Sovereign (waarbij ik ervan profiteer dat de meeste kopers van een XJ6 of Sovereign zich daarvan niet bewust zijn). En … ik ging voor de Daimler met de V12 motor omdat dat de top van de top is en binnen bereik om in eigendom te hebben (ik zeg niet: te rijden) tegen redelijke kosten. In 2008 kocht ik er een in Zwitserland door de nachttrein te nemen naar Genève, de verkoper te ontmoeten, de wagen te inspecteren, de afhandeling bij de Douane te doen om hem in de EU te importeren en vervolgens naar huis te rijden. Deze Daimler Double Six is westminster blue en heeft een fantastisch cream interieur. Er staan nu 88.000 km op de klok.
Meestal staat hij in de bedrijfshal omdat hij te mooi en te kostbaar is om vaak mee te rijden. Hoewel ik er een nieuwe APK op moet hebben, zou hij, nu ik de accu vervangen heb, direct rijden. Hij is op dit moment geschorst, zoals de meeste van mijn wagens: ik probeer al mijn geweldige wagens weliswaar niet voor zo weinig mogelijk geld te bezitten, maar toch op zijn minst binnen een redelijk budget.
Ondertussen had ik een andere Rover SD1 om als dagelijks vervoer te gebruiken. Maar ik heb hem verkocht (een lang verhaal) en een tweede Daimler gekocht. Waarom niet? Het is de beroemde morocco red Daimler 4,0 Insignia (zie mijn andere webpagina's over de wagen en waarom hij beroemd is: het is het Insignia prototype of eerste productiewagen, bediscussieerd in het Insignia onderwerp op het XJ40 forum). Ik waardeerde de morocco rode lak, de rode vloerbedekking en het feit dat het een nogal unieke Insignia-uitvoering betreft, met zijn ongelooflijk uitgebreide lederen bekleding, hoewel ik eigenlijk grijs als bekledingskleur niet zo mooi vind en de kwaliteit van het houtfineer van deze wagen ook niet. Het is in het algemeen een goede wagen, maar hij heeft een aantal serieuze roestproblemen op plekken die lastig (lees: kostbaar) te restaureren zijn. Hij heeft nu 304.000 km op de teller staan.
Elk zichtbaar grijze onderdeel op deze foto is bekleed met leer! Ja, alles!
Ik begon rond te kijken naar wortelnotenhout in Daimler-kwaliteit en een trekhaak en het verraste me dat ik een complete Daimler Double Six vond bij een autobedrijf niet ver van hier, dat goedkope auto's verkoopt of de onderdelen daarvan na sloop. Hij zag er zo uit toen ik er langsging.
Nadat ik had betaald voor de fineerpanelen en de trekhaak (en tot de conclusie was gekomen dat ik niet alle benodigde onderdelen van de trekhaak gekregen had), realiseerde ik me dat als ik nog een onderdeel zou kopen, ik bij elkaar even veel betaald zou hebben als waar ik mogelijk de gehele wagen voor zou kunnen kopen. Dus ik heb hem gekocht – en ik kreeg geen korting vanwege de eerder gekochte onderdelen, zo werkt dat nu eenmaal. Deze Brooklands green Double Six met parchment interieur is in feite veel te goed om als onderdelenleverancier langzaam uit elkaar te sleutelen. Hij is minder dan een jaar van een jochie geweest dat hem kennelijk als een soort 'banger' heeft misbruikt. Hij had ook het chassisnummer uit de koets geslepen en de Daimler-aanduidingen omdat hij het kentekenbewijs wilde gebruiken van een Jaguar V12 uit 1978 … De motor start direct maar de automaatbak wil de wagen slechts een klein beetje in beweging brengen als je de toeren opjaagt tot 4000+. Enig idee wat er mis is? Ik heb hem gekocht zonder wielen (de Kiwi's waren ondertussen verkocht), dus ik heb wat rondgekeken voor goedkope velgen en ik vond een stel Roulette's, maar zonder de lichtmetalen naafkappen (heeft iemand die misschien voor mij?)
Dus: drie Daimlers. Dat is al meer dan waarmee ik kan omgaan, opslaan, repareren en rijden. Maar toen ik op Marktplaats, het Nederlandse neefje van eBay, keek om mijn verslaving te bevredigen, kwam ik een op het eerste gezicht erg fraaie Regency red Daimler 4,0 uit 1992 tegen met zo te zien een magnolia interieur met cherry red piping. Het was een pre-MY1993-wagen (vóór modeljaar 1993) en ik besloot dat er geen reden was om mijn wet te overtreden dat ik mezelf beperk tot Jaguars uit 1993 en 1994 – mijn brein kan immers slechts een beperkte mate van complexiteit aan. Ik had al een Daimler Double Six gezien in de fantastische kleurencombinatie Kingfisher blue lak en magnolia leer, hij stond al een klein jaar te koop en de prijs was gedaald van € 3.950 tot € 2.495. In de Nederlandse markt is dat uitgesproken goedkoop. Bovendien werd hij omschreven als een erg goede wagen met bijna totaal geen roest.
Maar waarom zou ik een DD6 kopen? Ik zou hem dagelijks kunnen rijden, maar het brandstofverbruik van de 6,0 liter V12 maakt dat een onbegaanbare weg. Na een bespreking voor mijn werk besloot ik mezelf te belonen met een leuk ritje en ik vatte het plan op naar de kingfisher DD6 te gaan, alleen even om te kijken, onderzoeken, inspecteren en fotograferen. 'Aaien' noemt mijn vrouw dat wel, maar dat geldt eigenlijk alleen voor wagens die je ook in eigendom hebt. Ik belde en het bleek dat hij juist die ochtend was verkocht (overigens dook hij onmiddelijk elders weer op, te koop voor € 3.250). Dus daarmee was mijn probleem opgelost. Toen besloot ik koers te zetten naar een andere Daimler, de Regency rode en … ik kocht hem!
Volgende pagina: de koop van de 1992 Daimler 4,0 in Regency rood en de rit naar huis; zijn geschiedenis
Overzicht: inleiding tot mijn vierde Daimler
Pagina gepubliceerd op xj40.com januari 2014, gepubliceerd op mijn website februari 2016, vertaling gepubliceerd maart 2016
Met vriendelijke groeten,
Rens Swart