Logboek Corneliusbasiliek (3)
Klik hier voor het overzicht over alle logboekpagina's of voor de volgende logboekpagina:
Overzicht logboek
Volgende logboekpagina: isternogniet
De verhuizing van de bedrijfshal in Dongen naar de Corneliusbasiliek
oktober 2020, scr 28 december 2020
(Voor de duidelijkheid: de verhuizing betreft het verhuizen van mijn auto- en orgelonderdelen van de bedrijfshal in Dongen naar de Corneliusbasiliek in Welberg. Ook al wil ik de sacristie en omstreken te zijner tijd ombouwen tot huis, we blijven voorlopig wonen in ons huis in Dongen.)
De verhuizing was eh … een uitputtingsslag! Het vergt, zeker als je 90% in je eentje doet, naast een fysiek vooral ook een gigantisch mentaal uithoudingsvermogen. Oplettende lezertjes zullen reeds hebben opgemerkt dat de nieuwe eigenaar van de Corneliusbasiliek een nogal optimistische natuur heeft. Dat is juist! Maar ook een optimist kan te ver gaan! Nee jongens en meisjes, er waren wat puntjes die me behalve doodmoe en versleten ook wat saggerijnig maakten:
- Ik weet precies wat ik in de loop der jaren verzameld heb en wat ik er allemaal mee zou doen, mocht ik 150 jaar oud worden (een vriendin van mij zei op de Burendag tegen me: "De Heer heeft het jou gegeven 150 jaar oud te worden?!" nou, dat is even afwachten natuurlijk, maar ik denk dat ik de tijd wel volkrijg). Maar als je dat allemaal zorgvuldig moet inpakken, op pallets zetten, transporteren, sjouwen, opstapelen en neerzetten in deze toch tamelijk kleine kerk, dan overvalt de gedachte je wel eens dat die zonderlinge enkeling die meent dat ik gestoord ben toch een ietsjepietsje gelijk zou kunnen hebben.
- Ik heb tevoren goed over de inrichting van de Corneliusbasiliek nagedacht, maar ondanks dat ik weet wat ik precies heb, blijkt zo'n inrichting toch niet realistisch omdat je veel over het hoofd ziet. En voor wat de verhuizing zelf betreft zeiden mensen me dat ik niet moet nadenken over wat ik waar neerzet maar alleen maar moet dóórwerken omdat de huur van de vrachtwagen oploopt en de hal leeg moet. Maar dan lukt het nooit meer om het later alsnog systematisch bij elkaar te zetten omdat alles alles in de weg staat. Dat had ik, bleek al doende, wél goed gezien. Maar dat ik zoveel spullen heb dat ik zelfs als het netjes opgeruimd is waarschijnlijk niet eens de hele viering kan vrijhouden voor bijvoorbeeld activiteiten, dat vond ik niet leuk.
- Het zag er aanvankelijk naar uit dat de vloer het gewicht van de waarschijnlijk meer dan vier ton wegende heftruck (normaal staat dit op het typeplaatje of kun je het nazoeken, maar ik kan er niet achterkomen!) aan kan. Soms springen de hoeken van de tegels maar met houten rijplaten gaat dat redelijk goed. Nu blijkt echter dat toch de tegelvloer verzakt! En de betonvloer vreemd genoeg niet! De tegels rijd je daardoor ook aan gruzelementen. Nou vond ik het vanaf het begin al een vloer van discutabele kwaliteit en historische waarde, maar dit is toch niet leuk.
- Ik was er heel blij mee dat dit architectuurhistorisch hoogtepunt ook nog eens een goede akoestiek had. Goed voor koormuziek en zeker voor orgelmuziek, met een nagalmtijd die varieert tussen 4 en 4,5 seconde. De verwijdering van banken en het leggen van een nieuwe betonvloer hadden niet de verwachte verbetering met zo'n seconde tot gevolg, het was misschien de helft. Maar het volsjouwen van de basiliek met al mijn spullen had een toch wel dramatische afname van de nagalmtijd tot gevolg. Op zeker moment was er niet veel meer dan 2,5 seconde over!! Met het opruimen en het vrijkomen van meer vloeroppervlak verbetert dit en het hangt ook van temperatuur en vochtigheid af, maar veel meer dan 3 seconden wordt het niet. Dat was ook al een onverwachte tegenvaller. Maar het blijft een mooi kerkie hoor.
- Verder beschadigt er toch wel eens wat en dat gebeurt meer dan ik verwachtte.
- Bij het uit de vrachtwagen halen van de soms zeer zware orgelonderdelen moest ik daarmee met de heftruck door de relatief smalle deuropening manoevreren en over die verrekte klotendrempels heen. Dat was een riskante onderneming.
Maar ach, alles is verhuisd. Ik kan de vervelende kwestie van de bedrijfshal achter me laten en lekker onderuit van mijn spulletjes genieten in dit schitterende gebouw! Nou ja, er is nog wel wat op te ruimen.
Bij de verhuizing van de tot zes meter lange zestienvoets frontpijpen en de grote panelen en zware onderdelen als windladen heeft Rombouts Transport mij prettig geholpen. Deze forse pijpen moeten na de verhuizing nog worden opgeruimd, want ze nemen zo een goed deel van de viering in beslag.
De vrachtwagen parkeer ik precies midden voor het kerkportaal en met de heftruck poog ik dan alles heelhuids binnen te krijgen.
Een 240 kilo wegende magazijnbalg uit 1891 in je eentje binnen krijgen is niet eenvoudig. Hij rolt niet over de drempels en zelfs aan één kant tillen kun je vergeten, dus het moet met de heftruck. Maar daarbij moet hij diagonaal omdat hij anders niet door de deuropening past en terwijl hij op zijn zijkant op de lepels (zo heten die dingen van een VORKheftruck, logisch toch?) staat mag hij niet omlazeren, wat met die !@#$-drempels niet eenvoudig is. Dit is goed afgelopen. Slechts één keer liep het niet goed af maar dat was dan gelukkig ook nog eens bij een windlade die ik toch zou slopen (maar toch zonde van de magneten).
Ik heb een filmpje gemaakt terwijl ik met de heftruck een pallet uit de vrachtwagen poog te halen en heelhuids over de drempels probeer te krijgen, met één hand, terwijl ik met de andere hand met mijn telefoon probeer te filmen. O wacht, nu denkt u natuurlijk dat u dat filmpie te zien krijgt maar vooralsnog moet ik u teleurstellen.
En dan de foto die ik liever niet zou laten zien. Maar ja, jullie weten het nu toch al of je kunt het wel bij elkaar fantaseren. Hier is bijna alles de Corneliusbasiliek ingesjouwd. Ja, ik ben heel rijk … afgemeten naar het aantal kubieke meters spullen althans. Dit is van vóór het opruimen, indikken en optasten.
Na de verhuizing heb ik met een vriend de palletstellingen opgebouwd. Vanwege de beperkte hoogte op de verdiepingsvloer van de bedrijfshal had ik ze afgezaagd. Nu zou het efficiënt zijn ze zo hoog mogelijk vol te zetten en de heftruck is daartoe ook in staat en met 11 meter is het gewelf van de Corneliusbasiliek hoog genoeg. Maar ik doe dat niet (dat kun je op de tweede foto hieronder goed zien): ik heb besloten dat niets in de basiliek hoger dan 320 cm mag zijn, iets minder dan de onderkant van het gebrandschilderd glas en de hoogte van de nog aan te leggen gewelfspots. Je moet namelijk wel voldoende van de schoonheid en ruimtelijke werking van de Corneliusbasiliek blijven zien. Hieronder zet ik een pallet met pijpkisten op zijn plek; om de draai te kunnen maken is het handig dat de heftruck hoog kan heffen.
Voor de grote pijpen had ik in Dongen al een draagarmstelling gelast en die heb ik hier met een vriend opnieuw opgebouwd. Daarbij had ik uitgeknobbeld hoe ik hem aan de dubbele palletstelling zou bevestigen opdat het geheel niet omlazert. De houten pijpen tot anderhalve meter liggen gesorteerd op pallets. Toen eenmaal de bedrijfshal in Dongen leeg was (had ik al verteld dat mijn voormalige compagnon mij eerst onder druk zette om me uit de bedrijfshal te laten uitkopen omdat hij met zijn bandenbedrijf écht nergens anders terecht kon, om anderhalf jaar en veel stress later te melden dat hij zelf !@#$% stopt?), moest ik voortmaken met het opruimen van de kerk, omdat mijn auto's er namelijk ook nog bij moeten …
Ja, het is inmiddels donker, ik werk meestal tot een uur of elf, maar ik begin dan ook niet voor negenen.
De windladen heb ik uiteindelijk bij elkaar in de viering gezet. Dit zijn de houten bakken waarop de pijpen staan. De ventielen en pijpstokken en andere zaken hebben we er bij de demontage in de kerken waaruit deze orgels afkomstig zijn afgeschroefd om de windladen – het hart van een orgel – zo 'licht' mogelijk te maken. Wat je dan nog overhoudt weegt tussen de 100 en 150 kilo. Niettemin is het met wat beheerste kracht wel mogelijk ze in je eentje op een handige manier op te stellen. Dat ik 243 verschillende balkjes heb bewaard is handig, want dan heb je waarschijnlijk de juiste maat om te zorgen dat hij niet om… eh … valt.
Ik vergeet bijna dat ik ook nog auto's heb, met een hoop reserveonderdelen. Ik heb tevoren goed nagedacht over hoe ik de tot pijpstelling gebombardeerde palletstellingen in de basiliek moet opstellen. Ik zet ze tussen de pijlers, dan kan ik er mooi van twee kanten bij en dan bederven ze het uitzicht niet te veel. Aan één kant zet ik er pijpen in. Maar ik zet ze helemaal niet tegen het zijpad. Dan heb ik iets hoogs en stevigs waartegen ik aan de andere kant dan weer grote houten panelen van orgels of, zoals hieronder, plaatwerk van auto's kan zetten, waarbij toch het zijpad vrij blijft. Hieronder een in zeer goede staat verkerende achterklep en motorkap van de Rover SD1 die ik als reserveonderdeel op de kop tikte.
Dat met die auto's … wil je daar ook nog smakelijke verhalen over horen? Dat lijkt me voor de geestelijke gezondheid misschien iets dat ik beter kan doseren. Dus eh … dat komt wel een keer.
Overzicht logboek
Volgende logboekpagina: isternogniet
Met vriendelijke groeten,
Rens Swart